9. De wereld in je hand

We leven op dit moment in een wereld waarin we geleefd worden door de wereld.

Onze hoofden worden dagelijks vol gepompt door externe prikkels. Naar mijn idee is de grootste boosdoener in deze: Onze smartphone.

Vroeger was de wereld waarin je leefde veel kleiner. Je hoorde natuurlijk wel eens via via wat er elders in de wereld gebeurde, maar dat was het dan ook wel. Het was toen letterlijk een ver-van-je-bed-show.

Tegenwoordig ligt de hele wereld binnen handbereik. We kunnen nu minutieus volgen hoe een ramp als een aardbeving, overstroming of een gewapend conflict in een ander land, of zelfs op een ander continent, zich voltrekt. Waarin het dus vroeger een ver-van-je-bed-show was, speelt dit zich tegenwoordig allemaal af op zo’n 30 centimeter van je ogen; op een klein scherm, in je eigen hand.

Door de ellende van de wereld die bij eenieder nu binnen handbereik ligt, verliezen we soms het vertrouwen in de wereld, het vertrouwen in de mens, het vertrouwen in onszelf.

Daarnaast heeft de intrede van de smartphone nog twee grootse en belastende veranderingen met zich meegebracht. De eerste is het altijd bereikbaar willen zijn en daarbij komend ook de verwachting van anderen dat we altijd bereikbaar zijn. En de tweede, die naar mijn idee nog meer belastend is, is het social mediacircus, ofwel het zien en gezien worden. Door de druk van altijd overal maar een mening over moeten hebben, “bijzijn is meemaken” en FOMO (Fear Of Missing Out) vergeten we steeds meer wat voor ons belangrijk is, wie we zijn en wat ons gelukkig maakt. Door ons iedere dag maar weer te spiegelen aan datgene dat we via de social media voor geschoteld krijgen, weten we steeds minder goed wie we nou echt zijn.

We vergeten onszelf de vraag te stellen wat we nou echt belangrijk vinden en waar we ook wel zonder zouden kunnen. Is hetgeen wat we elke dag binnenkrijgen via deze kanalen nou echt van toegevoegde waarde of kunnen we ook zonder? En wat maakt ons nou echt een gelukkig mens, en wat kun je voor een ander betekenen?

De last en de ellende van wat er zich allemaal op de wereld afspeelt, kunnen we simpelweg alleen niet dragen, maar we kunnen wel kijken naar de mensen om ons heen. Hierin kunnen we wel iets voor elkaar betekenen en daarmee ook direct het verschil maken.

Ook al ligt de wereld nu dus binnen handbereik, het betekent niet dat we overal invloed op uit kunnen oefenen. Het is natuurlijk niet zo dat we onze ogen moeten sluiten voor hetgeen er in de wereld gebeurt. Maar af en toe moeten we onszelf wel toestaan de wereld te bekijken door onze wimpers heen, zodat we met een beschermende filter de wereld kunnen bekijken en op deze manier niet alle ellende direct tot ons hoeven nemen.

korte verhalen