Tijdens een therapiesessie ben ik samen met mijn therapeut tot de volgende omschrijving gekomen: doordat je zoveel in je hoofd zit, en daarbij je lijf gewoon vergeet, lijkt het alsof je niet meer bestaat, alsof je door de ruimte zweeft.
Ik was toen als een Kop Zonder Kip.
Aan de hand van de onderstaande korte verhalen wil ik jullie meenemen in de belevenissen en avonturen die volgden nadat mijn kop en lijf weer als één geheel gingen functioneren.
Waarom ik ben begonnen met deze korte verhalen lees je hier.
Een trein arriveert op het station, de deuren gaan open en wat er volgt is een soort wisseling van de wacht. Er zijn mensen die hun bestemming hebben bereikt, die stappen uit en er zijn mensen die aan hun reis gaan beginnen, die stappen in. De deuren sluiten en de trein zet zich in beweging richting het volgende station.
Deze zin uit de tekst van Racoon had ik in mijn hoofd rood omcirkeld. Dit was het doel; een leven zonder angst, zonder paniek en zonder de drang om steeds te moeten vluchten. In de zomer van 2018 stond Racoon bij ons in het Openluchttheater in Lochem.
We leven op dit moment in een wereld waarin we geleefd worden door de wereld. Onze hoofden worden dagelijks vol gepompt door externe prikkels. Naar mijn idee is de grootste boosdoener in deze: Onze smartphone.
“Loop tijdens de lunch je hoofd leeg” is een kreet die we steeds vaker horen. Even naar buiten, weg uit het kantoor, weg van het scherm en weg van die stoel waar je de hele dag op zit. Frisse lucht in je neus, blik in de verte en met een beetje geluk nog wat zon op je gezicht.
Ik ben gezegend met wat men noemt; een volle bos haar. Om te voorkomen dat ik niet meer als een brallende student voor de dag kom, betekent dit eens in de zoveel weken een bezoek aan de lokale kapper. “Genieten,” zegt de één. “Een moetje,” zegt de ander.
‘Vroege vogels vangen de dikste wormen’, of met andere woorden: ‘Vroeg opstaan kan zo zijn voordelen hebben’. Ik denk in ieder geval dat Cas hierin gelooft, aangezien hij onze hele vakantie hiernaar heeft gehandeld.
We zijn gaan zwemmen! Het was mooi weer, dus kozen we voor het buitenbad. We hadden de dag daarvoor ook een poging gedaan om te gaan zwemmen, aangezien er toen meer auto’s op de parkeerplaats stonden dan bij een woonwinkel op 2e Paasdag, besloten we het de volgende ochtend opnieuw te proberen.
Het middagslaapje op de camping kan een lastig verhaal zijn, althans dat hebben wij zo mogen ervaren. Alleen in de tent, waarin alles toch net even anders is dan in je eigen vertrouwde slaapkamer, waarin het tentdoek toevallig geen verduisteringsdoek blijkt te zijn en de gezellige gesprekken van de andere campinggasten ook woord voor woord te volgen zijn.
Er zijn van die dingen die echt veranderen. Waar je vroeger van baalde, die zo lang mogelijk uitstelde of waarvoor je zusje omkocht om het klusje voor jou op te knappen. Is dit zoiets dat voor mij is veranderd, ik heb het natuurlijk over ‘de camping afwas’.
De avond ervoor kwam onze oude dame (kat) niet thuis. Ze gaat wel vaker op avontuur, maar dit zijn vaak korte uitstapjes. Met zaklamp en machete hebben we s’ avonds de omgeving nog afgezocht maar helaas zonder resultaat.
Vanmorgen stond de 28 weken echo op het programma. Samen met Cas (want dat is leuk om een keer samen met je kind te doen zeggen ze…) op de fiets naar de verloskundige praktijk. Alles was gelukkig weer goed, mooi gegroeid, lekker bewegelijk, en sabbelend aan haar handje lag ze daar in mama’s buik!